Met mijn deelname aan de Cartografische leergemeenschap Het Wil Gilde is het alsof er een nieuwe wereld voor me open is gegaan. Met alle ervaring die ik al had op het gebied van coaching en therapie, leer ik dat luisteren nog meer dimensies heeft. Het is een beetje als opnieuw leren lopen. Hierdoor ontstaan er nieuwe inzichten. Ik ontdek bijvoorbeeld hoe vaak ik met mijn eigen ideeën, vragen en denkbeelden bezig ben tijdens het luisteren. Echt open luisteren geeft echter een totaal andere dynamiek. 

Daarnaast leren we over de ordening van het Cartografisch Gesprek en dat het verborgen talent iets is dat bij je hoort. Het is niet iets dat je kan aanleren, maar dat vooral de ruimte dient te krijgen. Hierdoor leer ik met verwondering nieuwe en toch hele bekende dingen over mijzelf.

Mijn lidmaatschap van het Gilde geeft me de mogelijkheid om door te blijven leren. Juist door te oefenen met elkaar leer ik erg veel van de anderen. De terugkerende luisteroefeningen geven me een verdieping in mijn luisterkunde en een meer ‘naar binnen leren luisteren’ waar het mijn eigen métier betreft. Deelgenoot zijn van een leergroep als het Gilde is als een bron waar je regelmatig naar kunt terugkeren. Het is een groep mensen die allemaal aan het studeren zijn aan hun eigen universiteit, waarbij er nieuwsgierigheid is naar elkaar in een prettige los verband.

Het meest onderscheidende van deze werkwijze is voor mij het luisteren. Dat heeft een helend vermogen en dat is fenomenaal. Ook de lichte, humorvolle benadering waarin toch essentiële en wezenlijke dingen bewust worden spreekt me aan. Daarbij vind ik het bevrijdend dat ik niets bij de ander hoef op te lossen of hoef te bewerken, ik ben vooral vol ontzag te gast in diens innerlijke “werkplaats” waar diegene immers het meeste van weet.

In mijn dagelijkse praktijk ontmoet ik steeds meer gecartografeerde mensen die aangeven hoe hun ontdekkingen hen blijvend in een ander contact met zichzelf brengen en hoezeer hun métier hen richting geeft.